De Grand-Hornu

De oude steenkoolmijn van Grand-Hornu staat sinds 2012 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

In bezit van de Provincie Henegouwen, herbergt het vandaag de dag twee instellingen die bijna 6 tentoonstellingen per jaar organiseren: het CID, centrum voor innovatie en design, en het MACS, Museum voor Hedendaagse Kunst.

Gelegen in het hart van de provincie Henegouwen, op enkele kilometers van de steden Mons en Valenciennes, behoort Grand-Hornu tot de mooiste plaatsen van de industriële revolutie.\nHet voormalige mijncomplex, gebouwd tussen 1810 en 1830 door Henri De Gorge, een industriële kapitein van Franse afkomst, is een echt stadsproject en een uniek voorbeeld van functionele stadsplanning op het Europese continent aan het begin van de industriële revolutie.

Sinds 1 juli 2012 wordt Grand-Hornu, samen met de drie andere belangrijke mijnsites van Wallonië, namelijk Bois-du-Luc, Bois du Cazier en Blegny-Mine, erkend als werelderfgoed door UNESCO.

Deze vier sites zijn de best bewaarde voorbeelden van steenkoolontginning in België van het begin van de 19e eeuw tot de tweede helft van de 20e eeuw.

Het Waalse steenkoolbekken is een van de oudste en meest emblematische van de industriële revolutie op het Europese continent. De vier eigendommen omvatten talrijke technische en industriële overblijfselen, zowel van de bovengrondse als ondergrondse steenkoolontginning, de industriële architectuur van de mijnen, de woningen van de arbeiders, de stedenbouwkundige planning van de mijnsteden en de sociale en menselijke waarden van hun geschiedenis, in het bijzonder de herinnering aan de ramp in Bois du Cazier (1956).

Bron: https://www.grand-hornu.eu